வசுமதி வயது பதினாறு – 1

மோகன் இருபது வயது இளைஞன். மருத்துவக் கல்லுரியில் அந்த வருடம் தான் இறுதியாண்டு படித்துக் காண்டு இருந்தான். மருத்துவக் கல்லுரிக்கே உரிய முறையில் அவனதுபாது அறிவும் அனுபவங்களும் வாழ்க்கையின் ரகசியங்களை அவனுக்குப் புகட்டியருந்தன.


அவனுடைய முறுக்கேறிய இளமைத்துடிப்பும் வாலிபத்தின் வனப்பும் காணும் பண்களைக் கவரும். பேச்சில் இருந்த வசீகரம் எவரையும் மயக்கும். தனது பெற்றோர்களின் ஒரே மகனாகிய அவனுக்கு சல்லம் காடுத்து வளர்த்திருந்தபடியால் தன்னம்பிக்கையும் கம்பீரமும் மிக்கவனாக திகழ்ந்தான்.

மோகனின் பற்றோர் சல்வம் மிக்கவர்கள். தந்தை தொழில் சம்பந்தமாக எப்போதும் அலைந்து காண்டே இருப்பார். தாய் லேடீஸ் க்ளப் போன்ற விவகாரங்களில் படு பிஸியாக இருப்பாள். மோகன் சன்னையில் ஹாஸ்டலில் இருந்து படித்து முடித்து விட்டு மதுரையில் தன் வீட்டில் வந்து இருக்கும்போது மிகவும் போரடிக்கும். தனிமையில் மிகவும் வாடுவான். நண்பர்கள் யாரும் இல்லாமல் தனிமையில் அவதிப் பட்டுக் காண்டிருந்தான். எப்பாழுது விடுமுறை தீரும், சன்னையில் ஹாஸ்டலுக்குச் சன்று லுட்டி அடிக்கலாம் என்று துடித்துக் காண்டிருந்தான். இன்னும் இரண்டு வாரம் இருந்தது. அன்று ஒரு சனிக் கிழமை சாயங்காலம், தன் மாடி ரூமில் இருந்து ஜன்னல் வழியாக ஏறிட்டுப் பார்த்துக் காண்டிருந்தான். அப்பாழுதுதான் எதிர் வீட்டில் மாட்டை மாடியில் நடந்து காண்டே படித்துக் காண்டிருந்த ஒரு இளம் கிளி தன்பட்டது.

மோகனுக்குக் மனதில் ஒரு பாறி தட்டியது. மருத்துவக் கல்லுரியில் பல முறை சக மாணவிகளுடன் சிறிது தாராளமாகவே பழகியிருக்கிறான். ஒன்றிரண்டு பேரை ஓரளவுக்கு சுவைத்தும் இருந்திருக்கிறான். னாலும் சாந்த ஊரில் அவனுக்கு ஒரு வாய்ப்பும் கிடைக்கவில்லை. மட்டுமல்ல அவ்வப்போது ஊருக்கு வரும்போது ஒரு இரட்டைவால் குருவி எதிர் வீட்டில் ஒடிக் களித்து விளையாடுவதை ஜாடை மாடையாக கவனித்திருக்கிறானே தவிர, திடீர் என்று பருவக் கன்னியாக மலர்ந்து நிற்பதை அப்பாழுதுதான் உணர்ந்தான். உடனே தன் மனதில் வசந்தம் வீசுவது போல் மோகனுக்கு இருந்தது. மனதில் ஒரு தன்பும் புத்துணர்ச்சியும் உண்டானது. ஜன்னல் கம்பியில் பிடித்தவாறு அவளையே கண் வாங்காமல் பார்த்துக் காண்டிருந்தாள்.

அந்தப் பைங்கிளியின் பயர் வசுமதி. வயது பதினாறு. பருவம் அடைந்து று மாதங்கள்தான் யிருந்தது. வசுமதி அந்த வீட்டில் சில ஆண்டுகளாகவே குடியிருந்தாள். தந்தை கோபால் தபால் அலுவகத்தில் மேலதிகாரியாக இருந்தார். ஒரு அண்ணன் ரவி சன்ற வருடம்தான் திருமணமாகி மனைவி லட்சுமியுடன் அந்த வீட்டில்தான் இருந்தான். இன்னும் குழந்தை பிறக்கவில்லை. தாய் அவள் சிறு வயதாக இருக்கும்போதே காலமாகிவிட்டாள். படிப்பில் சுட்டி. நல்ல வனப்பும் அழகும் பருவமலராகி பூப்படைந்ததும் இன்னும் அழகு கூடி மருகேறியது. முதல் ண்டு பி.ஏ. படித்துக் காண்டிருந்தாள். அன்று அவள் படித்துக் காண்டிருந்தபோது இரு விழிகள் தன்னைத் துளைத்துப் பார்த்துக் காண்டிருந்த உணர்வு ஏற்பட்டது.
வசுமதிக்கு உடனே மனம் படபடத்தது. ஓரக்கண்களால் சுற்றிலும் நோட்டம் விட்டாள்.

மாடியில் இருந்து ஒரு வட்டம் பார்த்தவுடன் அவளுக்கு புரிந்து விட்டது எதிர் வீட்டு மாடியில் இருந்து கள்ளத்தனமாக பார்த்துக் காண்டிருப்பது டாக்டர் படித்துக்காண்டிருக்கும் இளைஞன் என்பது. வசுமதியும் மோகனை சிறு வயது முதலே அவ்வப்போது பார்த்திருக்கிறாள் என்றாலும் அவ்வளவு பழக்கம் இல்லை. தாய் இல்லாமல் வளர்ந்ததாலும், எதிர் வீட்டு ஆட்கள் கொஞ்சம் பெரிய இடம் என்பதால் அவ்வளவு கலந்து பழகுவதில்லை. னாலும் அவன் பயர் மோகன் என்பதும் அவன் சென்னை மருத்துவக் கல்லுரியில் இறுதியாண்டு படித்துக் காண்டிருக்கிறான் என்பதும் அவளுக்குத் தெரியும். அவ்வப்போது விடுமுறைக்கு வீட்டுக்கு வரும்போது ஏதேச்சையாகப் காள்ள ஒரக்கண்களால் அவனை நோட்டம் இட்டவாறே மேலும் கீழும் நடந்தவாறே படிப்பது போல் பாசாங்கு சய்தாள்.

மோகன் அவள் தன்னை கவனித்து விட்டாள் என்பதை அறிந்து காண்டான். அவள் பார்க்காத மாதிரி நடித்தாலும் அவளுக்கு தான் பார்த்துக் காண்டிருப்பது நன்றாகத் தெரியும் என்பது மோகனுக்கு தெளிவாகப் புரிந்தது. அவனது அனுபவத்தில் இந்த மாதிரி ஒரு பெண் செய்தால் அவள் ஓரளவுக்கு வளைந்து வருவாள் என்பதும் தெரியும். அதனால் அவன் மேலும் நன்றாக அவளை கூர்ந்து கவனித்தான்.

வசுமதி மனம் படபடக்க ஓடி மாட்டை மாடியிலிருந்து இறங்கி வீட்டின் உள்ளே சன்று விட்டாள். அவள் மனம் மிகவும் கிளர்ச்சி அடைந்திருந்தது. அதற்குக் காரணம் ஒரு ஆன் தன்னை கூர்ந்து பார்த்தது மட்டும் அல்ல. இரண்டு நாட்களுக்கு முன்புதான் அவள் தன் வாழ்க்கையில் அதுவரை காணாத ரகசியங்களை அறிந்தோ அறியாமலோ பார்த்து விட்டாள். அதிலிருந்து அவள் மனம் அலை பாய்ந்து காண்டிருந்தது. அவள் மனம் அன்றைய இரவின் நினைவுகளை அசை போட்டது. அவர்களது வீட்டில் தந்தை கோபால் சாப்பிட்டு விட்டு இரவு ஒன்பதரை மணிக்கல்லாம் துயில் காள்ளச் சென்று விடுவார். அண்ணன் ஒரு பாக்டரியில் சூபர்வைசராக வேலை பார்த்துக் காண்டிருந்தான். விடியற்காலை ஷிப்ட் என்றால் சீக்கிரமே அண்ணனும் அண்ணியும் துங்கப் போய் விடுவார்கள். இரவு ஷிப்ட் ஆனால் அண்ணன் வர நடு இரவு பன்னிரண்டு மணி கி விடும்.

வசுமதி இரவு பத்து அல்லது பத்தரை மணிவரை படித்து விட்டுப் பிறகு உறங்கச்சல்வாள். சாதாரணமாக களைத்து துங்கி விட்டால் இரவு அண்ணன் வருவதும் செல்வதும் வசுமதிக்குத் தெரியாது. நேற்றைய முன் தினம் சாதாரணமாக படிப்பது போல் படித்து விட்டு தன் கட்டிலில் படுத்து மயங்கி விட்டாள். தந்தை தனியாக ஒரு அறையிலும் அண்ணன் அண்ணி வேறு அறையிலும் தான் துங்குவார்கள். அன்று என்னவோ வசுமதிக்கு இரவு ஒரு மணிக்குபோல் உறக்கம் கலைந்து விட்டது. அரை மணி நேரம் முன்புதான் அண்ணன் இரவு ஷிப்டிலிருந்து வீட்டிற்கு திரும்பவந்தான் போலிருக்கிறது என்று நினைத்தவள் திரும்பிப் படுத்துக் காண்டாள். பாதி துக்கத்தில் அண்ணி சாப்பாட்டு பாத்திரங்களைக் கழுவி வைத்ததும் பிறகு அவர்கள் இருவரும் படுக்க அவர்கள் அறைக்குச் சென்றதும் வசுமதிக்கு அறை குறையாகத் தென்பட்டது.
என்னவோ தெரியவில்லை அன்று வசுமதிக்கு உறக்கம் கலைந்து விட்டது.

- Click To Continue